معنی سیاه گیله - جستجوی لغت در جدول جو

سیاه گیله

فرهنگ لغت هوشیار

سیاه بخت، تیره بخت، بدبخت، مستمند

سیاکوتی، درختچه ای از تیرۀ گل سرخیان با شاخه های انبوه و خاردار و برگ های سبز تیره که گل های آن در طب به عنوان مقوی قلب و ضد تشنج به صورت دم کرده یا پودر به کار می رود، بلک، سرخ ولیک، قره گیله، ولک، کومار، کورچ، کویچ، مارخ، ولیک

سیاکوتی، درختچه ای از تیرۀ گل سرخیان با شاخه های انبوه و خاردار و برگ های سبز تیره که گل های آن در طب به عنوان مقوی قلب و ضد تشنج به صورت دم کرده یا پودر به کار می رود، بَلَک، سُرخ وَلیک، قَرَه گیلِه، وَلَک، کومار، کورچ، کِویچ، مارِخ، ولیک

فرهنگ فارسی عمید

سیاه گلیم

(گِ)

بدبخت. بی دولت. سیه روز. (برهان). کنایه از مدبر و بی دولت. (آنندراج). بدبخت. بی دولت. (انجمن آرا) (فرهنگ رشیدی) :
دمی نمیرودم از سواد دیده سرشک
که هیچ طفل مبادا چو او سیاه گلیم.
سنایی (از آنندراج).
گشتم از غم من سیاه گلیم
زردرو از سپیدکاری تو.
سیدحسن غزنوی.
سپیدروی برانگیخته شود چو به نزع
ندید چهرۀ اهریمن سیاه گلیم.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

سیاه خیمه

(خَ مَ / مِ)

رجوع به سیاه خانه شود

لغت نامه دهخدا

سیاه لله

(لَ لَ / لِ)

نام درختی است که در شفارود به درخت ولیک دهند. (جنگل شناسی ج 2 ص 23 و ج 1 ص 237)

لغت نامه دهخدا

سیاه گل

(گُ)

دهی است از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد. دارای 256 تن سکنه. آب آن از رود خانه مهاباد. محصول آنجا غلات، چغندر، توتون و حبوبات. در دو محل بفاصله 5 کیلومتر بنام سیاه گل بالا و پائین مشهور و سکنۀ سیاه گل بالا 130 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سیاه گلیم

بدبخت تیره بخت

فرهنگ لغت هوشیار

سیاه گلیم

((گِ))

بدبخت

فرهنگ فارسی معین

سیاه بیشه

از توابع نوشهر

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی سیاه گیله - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما